Federal İstatistik Ofisi (BFS) tarafından yayınlanan güncel verilere göre, durum özellikle de hizmet ve yüksek teknoloji sektörlerinde gergin. Bunlara ek olarak; bakım, ulaşım, inşaat ve lojistik alanlarında da önemli eksiklikler var. Kamyon şoförlerinin bile aranan profiller haline geldiği ifade ediliyor.
Korona salgını ekonominin dijitalleşmesini ve çok sayıda lojistik zincirinin gelişimini hızlandırırken, tüm sektörler artık aynı tür beceriler için rekabet ediyor.
Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı’nın (OECD) yaklaşık 40 ülkeyi kapsayan bir araştırmasına göre, İsviçre’de öncelikle yüksek düzeyde nitelik gerektiren işler aranıyor. Bu nedenle de, sağlık, dijital teknolojiler ve bilimsel araştırma alanlarındaki mesleklerle ilgili beceri eksiklikleri var.
Önümüzdeki dört yıl içinde İsviçre’de, mesleki veya üniversite diplomasına sahip yaklaşık 365 bin kalifiye işçi sıkıntısı olacak. 2035’te bu sayı 1,2 milyona fırlayacak.
Bu endişe verici tahminler, emekli olacak olan insan sayısı ile işgücü piyasasına girecek olan insan sayısı arasındaki farka dayanıyor.
Bu yılın başlarında yayınlanan bir araştırma sonucuna göre; mevcut eksiklik, İsviçreli işverenlerin gelecekte işe alımlarda zorluklarla karşılaşmalarına neden olacak. İsviçre ekonomisi ise, personel eksikliği nedeniyle, 2025’te neredeyse 60 milyar franklık bir kayba uğrayacak.
Göç, personel eksikliğini telafi edebilir mi?
Fransız sınır ötesi çalışanlarından Alman zanaatkarlara ve İtalyan mevsimlik işçilere kadar, son iki yüzyılda bu ülkelerden göç olmasaydı İsviçre ekonomisi bugünkü haline gelemezdi.
İsviçre gelecekte de, demografik açığını telafi etmek için muhtemelen yabancı işçi ithal etmeye devam edecek.
Ekonomistlere göre İsviçre çekici bir ülke olmaya devam ediyor. Ancak Avrupa genelinde çalışma koşulları ve ücretler de iyileşiyor. Üstelik ücretler arasındaki farklılıklar giderek azalıyor.
Alman, Fransız ve İtalyan şirketleri, İsviçre’deki yüksek ücretlere rağmen, artık İsviçre için kalifiye personel bulmakta zorlanıyorlar.
Kimi uzmanlar salgının etkilerinin hafife alınmamasını, Covid’in İspanya, İtalya veya Fransa’da insanları evde kalmaya zorladığını ve beyin göçünü durduğunu ifade ediyorlar.
Nitelikli işçi ve işçi eksikliği konusunda ne yapılabilir?
Bir olasılık, Avrupa ülkeleri dışındaki ülkelerden gelen göçmenlere kapıları açmak olabilir. Sendikalar için çözüm; çalışma koşullarında, özellikle ücret artışlarında ve ileri eğitim fırsatlarının güçlendirilmesinde iyileştirmeler yapmak.
Ancak işçi bulmanın zorluklarına rağmen birçok şirket, ücretleri artırmaya, çalışanlarına daha fazla esneklik sağlamaya veya iş için gerekli niteliklere sahip olmayan adayları işe alıp onları eğitme konusunda hala isteksiz. Mevcut durum işverenleri yeniden düşünmeye sevk ediyor.
Sendikalar ve işveren örgütleri için, kadınların, yaşlıların ve engellilerin işgücü piyasasına dahil edilmeleri de önceliklerden biri.
Sadece İsviçre‘ye özgü bir durum değil
Günümüzde tüm gelişmiş ekonomiler aynı zorlukla karşı karşıyalar. Almanya’daki işçi açığı iki milyonun üzerindeyken işçi gereksinimi Fransa’da bir milyon civarında. Rekor düzeydeki bu işgücü sıkıntısı İtalya’da ise, sadece inşaat sektöründe 260 bin.
İngiltere, diğer ülkelere kıyasla en düşük istihdam rakamlarına sahip olmasına rağmen şirketler, Brexit nedeniyle kalifiye eleman bulmakta zorlanıyor. En az yarım milyon kişinin, kötü çalışma koşulları ve düşük ücretler nedeniyle işgücü piyasasından çekildiği söyleniyor.
Son olarak, 11 milyondan fazla işin açık olduğu ABD’de, 4,5 milyondan fazla Amerikalı Mart ayında yeni kariyer fırsatları yakalamak için önceki işlerini bıraktı.
