Çocuklarda parmak ucu yürüyüş
Parmak ucu yürüme, bir kişinin topuk ile yer teması olmadan parmak uçlarında yürümesidir.
Op. Dr. Serkan ERKUŞ
Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı
s.erkus@ymail.com
Yaklaşık her 10 sağlıklı çocuktan birinde bu durum ile karşılaşılabilmektedir. Çocukların bağımsız ve desteksiz yürümesi genellikle ilk yaşları sonunda başlamaktadır. Yürümeyi öğrendiği ilk dönemlerde ise değişik basma, adımlama gibi yürüme şekilleri gözlenebilir. Bu nedenle, genellikle 3 yaşından sonra olan ve/veya devam eden parmak ucu yürüyüş klinik olarak anlamlılık kazanmaktadır.
Parmak ucu yürüyüş yapan çocukların nedenlerine bakıldığında sıklıkla bu durum “idiyopatik” olarak adlandırılır. Bu terim, nedeni bilinmeyen durumları kapsamaktadır. Bu çocukların yapılan fizik muayene ve klinik değerlendirmeleri normal olup parmak ucu yürüyüş altta yatan bir hastalığı işaret etmez. Genellikle bu çocuklar, koşma, hızlı yürüme gibi durumlarda parmak ucu yürüyüş sergiler; ayakta durma sırasında ise topuk kısmı yerle tam temas eder.
Bir hastalığa bağlı olarak gelişen parmak ucu yürüyüşlerde en sık araştırılan durumlardan biri aşil tendon kısalığıdır. Baldır kasımızın topuk kemiğinde yapıştığı kısım Aşil tendonudur. Bu kas kasılması ile topuk çekilir ve parmak ucu yükselme sağlanır. Bazı çocuklarda bu kas doğuştan ya da zaman içerisinde alışkanlık nedeniyle kısalabilmektedir. Bu gibi durumlarda çocuklar, sözel olarak hatırlatıldığında tam olarak yere basabilmektedirler.
Bir hastalığa bağlı olarak gelişen parmak ucu yürüyüşte mutlaka nörolojik ve kas değerlendirmesi yapılması önemlidir. Serebral palsi, kas distrofileri, omurilik problemleri gibi durumların bir sonucu ya da bir parçası olarak bu durum karşımıza gelebilmektedir.
Parmak ucu yürüyen bir çocuğun tedavisi; nedenlere, fizik muayene bulgularına ve tabi ki hastanın yaşına göre değişiklik içermektedir. Genellikle 5 yaşın altındaki çocuklarda germe egzersizleri, baldır kaslarının kuvvetlendirilmesi ile gözlem yeterli olabilmektedir. Kimi durumlarda ise botulinum toksin enjeksiyonu, ortez kullanımı ya da alçılama gibi tedaviler eklenebilmektedir. Daha büyük çocuklarda ise Aşil tendonu kısalıkları için cerrahi tedaviler ile kas uzatması yapılabilmektedir.
Germe egzersizlerinin düzenli olarak yapılması ve bunların çocuklar için eğlenceli hale getirilmesi, uyum ve tedavi başarısını artırmaktadır. Ayrıca çocukların yere tam basmasının sağlanması amacıyla yapılacak fizyoterapi uygulamalarında ergoterapi desteği ile duyu bütünleme terapilerinin eklenmesi tedavi başarısını artırmaktadır.
