İlhami Ümit Erzurumlu

İsviçreli sanat çevrelerinin yoğun bir ilgi gösterdiği bu sergiye Türkiye’den İlhami Ümit Erzurumlu’da katılarak eserlerini sergiledi.

Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Bölümü’nden mezun olan Erzurumlu, eserlerinde daha çok Fütürist ve Kübist sanat akımlarını yansıtıyor.

Asimetri ve hareket imgesini de resimlerinde kullanan sanatçı; ‘‘Son yıllarda ifade tarzım Fütürist bir biçim aldı. Bu bana konu zenginliğinin yanında daha özgür bir alan açtı’’ diyor.

Sanatçı İlhami Ümit Erzurumlu, karma sergilerde sergilediği kendine özgün baskı ve yağlıboya eserleri ile yirmiden fazla ülkedeki 60 özel koleksiyonla buluştu.

Halen Maltepe’deki atölyesinde resim çalışmalarına devam eden sanatçı, son olarak Paris’te kişisel bir sergi açtı.

İlhami Ümit Erzurumlu ile çalışmaları hakkında konuştuk;

İlk olarak İsviçre’deki serginizden bahsedin bize!

11 sanatçının katılımı ile gerçekleştirilen alternatif bir sergi bu. Sanat dili farklı olan, sanatçılarla birlikte yapmaya özen gösterilen bir sergi. Müzik sanatçısı olan dostum Gürkan Karacan’ın kendilerine benden bahsetmesi üzerine, aralarında benim tarzımda bir ressamın olmadığından yola çıkarak beni de bu sergiye davet ettiler. Bana gelen bu daveti mutlulukla karşıladım. Sergide dokuz adet resmim sergileniyor.

Yapıtlarınızda yeni bir dil ve yeni bir form hakim. Size ilham veren şey nedir?

Aslında resimde yeni bir dil yok dersek pek de yanlış olmaz. Herşey denendi. Dilin eski olmasının da pek bir önemi yok. Önemli olan sizin kullandığınız dil ile ne söylediğiniz. Yaşadımız çağa ait söyleyecek sözünüzün olması önemli! İlham veren şey nedir sorunuza cevabım, biraz klasik olacak ama, hayatta yaşadığım herşey. Bulunduğum toplumun dinamikleri derim.

Sanatsal boyutu ile kimlerden etkilendiniz?

Etkilendiğim birçok sanatçı var. Cezanne, Picasso ve Boccioni’yi söyleyebilirim

Sizinle ilgili haberlerde Kübist ve Fütürist çalışmalarla önplana çıktığınız vurgulanıyor. Buna değinebilir misiniz biraz? Bu kombinasyon nasıl oluştu?

15 yıl öncesine kadar Kübist eğilimli resimler yapıyordum. Sanırım hareketli bir yaşantımın olmasının da etkisiyle zamanla resimlerime biçimsel olarak hareketli formlar girmeye başladı. Doğal süreçte Fütüristik bir hal aldığı söylendi.

Siz kendi sanatınızı nasıl tarif ediyorsunuz?

Benim sanatımın Kübo fütüristik ve Fütüristik olarak tanımlanmasında sakınca görmüyorum. Bu benim tercihim değil, doğal seyrinde başkalarının yaptığı bir tanım oldu bu. Doğru olan da zaten başkalarının sizi tanımlaması biraz da. Bugüne kadar sanatımı herhangi bir tarza dahil etmek üzere herhangi bir özel çalışmam olmadığı gibi, bundan sonra da nerelere gider, nasıl bir seyir alır bilemiyorum doğrusu. Her şeye açığım.

Sanatsal çalışmalarınızda ne tür mesajlar iletiyorsunuz?

Konularımı tamamen doğal seyir halinde belirlerim. Bir sanat eserinin öncelikli misyonunun mesaj vermek olmadığına inanıyorum. Sanatçı bazen sadece plastik kaygılarla bazen de hem plastik hem de politik kaygılarla resim yapabilir. Bu çok normal. Önemli olan ne yaparsa yapsın samimi, sahici olmasıdır. İzleyici ne görürse…(Gülüyor)

Günümüz sanat dünyasındaki Fütürist denemeleri nasıl değerlendiyorsunuz?

Fütürist denemeleri sanatın tüm disiplinlerinde her dönem yapabilirsiniz. Önemli olan yaşadığınız dönemde hayata dokunup dokunmadığınızdır. Aslında tarzlar bir dildir, önemli olan yaşadığınız dönemde o dil ile neler konuştuğunuzdur.

Resim dışında başka denemeleriniz oldu mu?

Heykel için eskizler yaptım. Uygun zaman ve ortamım olduğunda bu eskizleri boyutlandırmak istiyorum.

Yapıtlarınıza olan ilgi…Yurt dışındaki ilgi ile yurt içindeki ilgiyi kıyasladığınızda neler söylersiniz?

Böyle bir kıyaslama yapmak hiç aklıma gelmedi doğrusu. Ancak şimdi düşünüyorum da, dünya sanat ortamındaki eğilimler pek değişmiyor. Türkiye, Avrupa ve Amerika’da aynı şeyler moda. Dolayısıyla da beğeniler ve eleştiriler sanırım paralellik arzediyor.

Son olarak vurgulamak istediğiniz birşey var mı?

Bu İsviçre’ye ilk gelişim ve de ilk sergim oldu. Umarım bundan sonra da bu tip etkinlikler vesilesi ile İsviçre’ye gelirim.

Aydın Yıldırım / Zürich