Türkü sevdalısı; Yüksel Bahçeci
Müziğe olan sevgisi küçük yaşlara uzanan Yüksel Bahçeci, bir bağlama ve halk müziği sanatçısı. Ailesinde müzikle ilgili çalışmalar yapan kimse olmamasına rağmen, Türkü tutkusu ona hep güç veririken, birçok şeyi de yoktan var etmiş.
“İlkokula 6-7 km yol yürüyerek başladım. Bu yolların zorluklarını hayatın kışı, baharı, yazı gibi türküler okuyarak aştım.Türküler o zamandan bu zamana kadar bana güçverdi.”
“Abimin, arkadaşından arada bir ödünç aldığı bir bağlama sayesinde tanıştım müzikle. Halk müziğine büsbütün aşık olmam o zamana uzanır. Bağlamanın bizde olduğu zamanlarda her fırsatta elime alabilmek için can atardım. Bu öyle bir istek ve arzuydu ki anlatamam! Rüyalarımda, hayallerimde hep bu bağlama vardı. Babam bağlama çalmama izin vermiyordu pek. Ancak babamın bu tavrı müzikle uğraşmam konusunda beni daha çok hırslandırıyordu. Kendime bir bağlama alabilmek için Kestane, Salyangoz bile toplayıp sattım ama bir türlü alamıyordum. Her defasında babam engel oluyordu…Tam bu sırada sevgili Ahmet Genç abim hızır gibi yetişti ve bana bağlamasını hediye etti. Ahmet Genç’in o zamanlar bir müzik grubu vardı. Babam bağlama çaldığımı duyana kadar ben kendi kendime çoktan öğrenmiştim bile. Artık bir misafir geldiğinde “Getir sazını çal bir hele” diyen kendisi oluyordu.“
15 yaşlarında türkü formatına uygun şiirler de yazmaya başlayan Yüksel Bahçeci, o yaşlarda yazdığı 138 şiirinin olduğunu belirtiyor.
2010 yılında “Sebebi Vardır“ isimli bir solo albüme imza atan sanatçı, albümünde yer verdiği 12 eserin 11’inde kendi imzası var.2014 yılında da “Mızrap Tele Değince 2″ isimli karışık bir albümde, yine söz ve müziği kendisine ait olan eserler sergiliyor.
16 yıldır İsviçre’de yaşayan Bahçeci, 2014 yılında kurduğu “Rüzgar“ isimli bir müzik grubu ile çalışmalarını sürdürüyor.
İsviçre’de yapılan uluslararası kültür şenliklerinde birçok farklı müzisyenle birlikte sahne alan sanatçı, OberaargauischenMusikschule’de bağlama kursu da vermiş.
İsviçre’de müzik yapmanın zorlukları var mı?
Var tabii ki. Konserler ve düğün programlarında bize yönelik yaklaşımlar rahatsız edici mesela. Değerimiz yeterince bilinmiyor. Kimi zaman Türkü evlerinde de programlar yapıyoruz. Türkü evi programlarındaki çalışma saatlerimiz çok tuhaf. Akşam 20.00 ile en geç 22.00 arası mekanda olmak şartıyla, sabah 05.00’lere kadar süren bir tuhaflık bu…
Türkü evlerine yönelik ne söylemek istersiniz?
Öncelikle Türkü evleri konusuyla ilgili bir noktaya dikkat çekmek istiyorum. Müzikle ilgisi olmayan, müzikten anlamayıp değerini bilmeyen insanların “işyerim olsun, para kazanayım“ mantığı ile kurduklarıyerler olmuş artık Türkü evleri. Mutlaka istisnalar da vardır ama genel olarak böyle. Hal böyle olunca ortalık açıp kapanan Türkü evleri ile dolup taşıyor. Sonra da toplumun hevesi, damak tadı kaçıyor…Biz müzik yapanlar, bu işe gerçekten yüreğini koymuş insanlar çok yaralanıyor ve etkileniyoruz.
Halk müziğinin şu an içinde bulunduğu durum ne sizce?
Günümüzde halk müziği kadar horlanan, harcanan, yakılan, karartılan başka bir müzik türü yoktur heralde. Adeta can çekişen bir sektör haline gelmiş. Geleceğe halaylardan başka bir şey aktaramadığımız bir dönem içinde olduğumuz kaygısını taşıyorum. Özellikle Avrupa’da…
Bu kadar olumsuzluk içersinde size güç veren şey nedir?
Müziğe gönül verdiniz mi her türlü zorluğuna da katlanırsınız. Gülün dikeni, yokuşun inişi gibi…Hayatımda en sevdigim sey bağlama çalmak, türkü okumak ve en önemlisi de eser üretmek. Başta içimdeki müzik aşkı ve birilerinin bunu geleceğe aktarması gerektiğini düşündüğüm için, bunları severek,yürekten isteyerek yapıyorum. Ulaşabildiğim gençlerimize bu aşkı aktarmak mutlu ediyor beni. İstediklerinde her zaman onların yanındayım.
Son olarak…Müzikle ilgili yeni projeleriniz olacak mı?
İsviçre’de yaşayan sanatçı dostlarımı biraraya getirip, birkaç ayda bir birlikte müzik yapmak gibi bir projem var. Bu konudaki çalışmalarım devam ediyor. Ayrıca yeni bir solo albüm hazırlığı içerisindeyim. Bunların dışında, şiirlerimi bir kitapta toplamak ve biografimi kaleme almayı da istiyorum.
