Biz de İsviçreliler kadar buraya emek veriyoruz!

İkiz olan Fikriye ve Hatice kardeşler, aileleriyle birlikte 1, 5 yaşında İsviçre`ye gelmişler. Fikriye ticaretle ilgili bir okul bitirmiş. Şu an Winterthur’ da bulunan ZHAW Yüksek Okulu’ nda Ekonomi  eğitim görüyor ve bu dalda yönetici olma hedefi taşıyor. Hatice ise Zürich Üniversitesi`nde Hukuk eğitimi alıyor. 3. sınıfa kadar beraber olan ikizlerin sınıfları, 4. yıldan itibaren ayrılmış.

Fikriye: “Anne-babamız sınıflarımızı ayırdı. Dediler ki, “Herzaman birlikte olmaz, bir başına da birşeyler yapmalısınız, kendinize güveniniz olmaz o zaman.“

Hatice: Bir de ikizler için çok kıyaslama oluyor. Mesela „Şu derste senden daha iyi, sen gerisin şeklinde“ bir rekabet durumu olmasın, kendimizi öyle hissetmeyelim diye böyle uygun görmüş anne-babamız.

Zorlandınız mı?

Başta biraz zorlandık, çünkü derslerde birbirimizden çok yardım alıyorduk. Sonra herbirimizin farklı bir çevresi oluştu, daha iyi oldu.

İlk olarak Fikriye`ye soralım. Neden ekonomi alanını seçme gereği duydun?

Fikriye: Daha önce sosyal bir alan seçmek istiyordum. Sonra babam ekonomi bölümüne geçmem konusunda beni ikna edince, oraya yöneldim. Duygusal bir insan olduğum için sosyal bölümün beni yıpratacağını söyledi. Bu alanda devlet kurumlarında, bankalarda ve sigortlarda çalışabilirim. Şimdi devam ettiğim ZHAW okulunu seçmemin bir nedeni de bu oldu. Sıkıcı olmaması ve kolayca işi bulabilmem önemliydi benim için.

Hatice: Aynı okula gittik, ama ayrı bölümlere yöneldik.Benim bölümüm ekonomi ve hukuk ağırlıklı idi. 4 yıl sürdü okul. Burayı bitirdikten sonra da Matura ile ilgili gerekli koşulları tamamlayıp Üniversite`ye geçiş yaptım.

Hukuğu tercih etmenin sebebebi ne?

Hatice: Küçüklüğümden beri istiyordum bunu. Küçükken annem babam hep avukat olacağımı söylerlerdi. Oradan geldi galiba.(gülüyor)

Şu an 3. yılını okuyor Hatice. Hedefi ise uluslararası hukuk bölümünü tamamlayıp, uluslararası kurumlarda çalışmak. Fikriye ise 1 yıl Zürich Şehir Yönetimi`nde Staj yapmış ve bunun çok faydalı olduğunu söylüyor. Şu an hem okuluna devam ediyor hem de çalışıyor. Hatice ise sadece dersleriyle meşgul.

Derslerinizde zorlandığınız zamanlarda ne yaptınız?

Hatice: En büyük avantajımız ikiz olmamız, bu inanılmaz güzel birşey. Hiç yalnız kalmadık. Sorunumuzu kolayca paylaşıyoruz ve birbirimizden güç alıyoruz.

Çoğu isviçreli anne-baba, kendi eğitimleri düşük olsa bile, dil konusunda çocuğa yardımcı olabiliyor. Bizde anne- babamızın dili yoktu pek. Onun için hep birbirimize yardım ettik. Fikriye anlamadı ben baktım yardım ettim, ben anlamadım o yardım etti. İkiz olmamız işimizi biraz daha kolaylaştırdı yani.

“Anne-Baba şunu daha iyi yapsaydı“ dediğiniz zamanlar oldu mu?

Fikriye: Öyle bir isyan olmadı. Dil hep sorundu, çoğunlukla biz yardım ettik onlara. Bunun sayesinde daha çok çaba gösteriyor, anne babana yardım ediyorsun. Bu şeklide daha hızlı yaşama atılıyorsun.  9-10 yaşlarında iken resmi kağıtları okuyorduk onlara, tercümanlık yapıyorduk. Bu şeklide genel bilgimiz de gelişti. (gülüyorlar). AHV, SUVA`yı bilmiyorduk, öğrendik mesela.

Anne-babanın garip karşıladığı şeyler yaşadınız mı hiç?

Hatice: 6. Sınıfta iken okulla beraber 1 hafta gezintiye gitmiştik. Orada zorluk çektik biraz. Anne-babamız bir türlü akıl erdiremediler buna. „Kızım sen niye gidiyorsun?“ vs dediler. O zaman hem onlar hem de biz çok zorlandık. Önce izin vermediler, sonra ikna ettik onları. Günlük arıyorlardı o zaman. Sürekli kaygı vardı.İkinici gezintide kaygı ortadan kalktı artık, rahatladık. (gülüyorlar)

Buradaki çocuklara yönelik ne söylersiniz? Ne yapmalılar?

Fikriye: Öncelikle her konuda aile desteği çok önemli. Kimi aileler var ki “kızım-oğlum okulu ne yapacaksın, git çalış para kazan“ diyebiliyorlar. Ama 4 yıl okuduklarında ömür boyu daha rahat ve iyi gelir getiren bir iş sahibi olacaklar. Aileler ve çocuklar bu konuda dikkatli davranmalı, çocuk kendisi karar vermeli bazı şeylere. Çocuk istekli olduğu zaman öğretmenler de bunu farkedip, çocuğun okula devam etmesi için ailelerle konuşuyorlar.

Hatice: Meslek Bilgilendirme Merkezi BİZ var her yerde. Orada yardım ediyorlar gençlere. Bazı meslekler hakkında bilgi almak için oraya gidebilir, bilgi alabilirler. Farklı mesleklerle de tanışabilirler.

Fikriye: Gençlerin ortaokul seviyesi Sek A’ yi  yapmaları önemli. Bundan sonra gymnasıyum’ a gidebilirler ve üniversiteye yönelebilirler. Daha kolay meslek bulabilirler. Meslek yapmak isterlerse, onun seviyeleri var. Temeli iyi olmalı ama. O zaman başarılı olurlar ve motivasyonları da olur. Burada ki anne-babalar mümkünse çocuklarına öyle bir imkan sağlasınlar. Gerekli durumlarda çocuğun başarısı için ek ders aldırsınlar. İsviçre de eğitim alanında imkanlar çok geniş.

Eğitim konusunun dışında başka bir konuyu da soruyoruz ikizlere.

Medyada göçmenlere dair yürütülen tartışmalar duyduğunuzda ne düşünüyorsunuz?

Hatice: Moral bozucu tabii ki. Burada yaşadık, burada büyüdük. Böyle birşey duyduğumuzda da şaşırıyoruz. Çünkü biz de isviçreliler kadar buraya emek veriyoruz, yasama katılıyoruz.

Fikriye: Ancak yabancı olmanın pozitif yani da var tabii ki. İsminize bakıyor, nereden geldiğimiz vs gibi sohbetlere giriyoruz. En azından konuşacak bir konu çıkıyor.(gülüyorlar)

Daha çok hangi medyayı takip ediyorsunuz?

Hatice: Her akşam Türk kanalları izleriz. Pazar günü ise İsviçre kanallarına bakıyoruz. İsviçre gazeteleri okuyoruz. Yani iki taraftan da bilgi alıyoruz.

Son olarak burada yaşayan gençlere yönelik mesajınız nedir?

Fikriye: Hedeflerine göre hareket etmeliler. Aklına birşey koyduysa, örneğin okulla ilgili bir hedefi varsa, hiç birşey durduramaz onu. Olanaklar çok burada.

Hatice: Zorlansanız da bırakmayın. Hemen pes etmeyin, sonradan daha rahat olursunuz.